Jej naturalne środowisko stanowią okolice zbiorników wodnych. Na terenach podmokłych ma przewagę nad przeciwnikiem, gdyż atakuje często z zaskoczenia wynurzając się spod ziemi. By oślepić wroga rzuca w niego błotem, a następnie atakuje ostrymi pazurami lub długi jęzorem. Baba wodna pomimo przynależności do płci pięknej, urodą nie grzeszy. Zapachem zresztą również. Przygarbiona, z włosami przypominającymi wodorosty, krzywymi zębami i smrodem mułu nie stanowi wzoru kobiecości.